بررسی تشنج پایدار در بیماران بستری شده در بخش مراقبت های ویژه کودکان بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص)

زمینه و هدف: تشنــج پایدار، شایع تریــن اورژانــس اعصاب کودکان می باشــد که شدت و عوارض آن، طیف وسیعی را در بر می گیرد. بیمارانی که به بخش مراقبت های ویژه کودکان منتقل می شوند، عموماً در شدیدترین قسمت این طیف واقع هستند. بنابراین اطلاعات بدست آمده از بیماران بستری در این بخشها، می تواند رهنمودهایی را بدست دهد که به کمک آنها بتوان استراتژی های مناسبی را جهت کاهش شدت و عوارض تشنج پایدار یافت. هدف از این مطالعه، بررسی اتیولوژی و عوامل تأثیرگذار بر وقوع تشنج پایدار، سیر بیماری و مرگ و میر ناشی از آن در بیماران بستری شده در بخش مراقبت های ویژه کودکان بود. روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی ـ توصیفی گذشته نگر، پرونده های 134 کودک(یک ماهه تا 12 ساله) که با تشخیص تشنج پایدار(status epilepticus) در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. سن، اتیولوژی تشنج پایدار، عوامل تاثیر گذار بر بروز تشنج پایدار(از قبیل وجود آبنورمالیته قبلی عصبی) و سیر آن و همچنین مورتالیته این کودکان تعیین گردید. برای تعیین متغیرهای کمی، از میانگین ± انحراف معیار و متغیرهای کیفی، از آنالیز آماری 2χ (کای دو) استفاده شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران، 5/40±8/40 ماه بود. شایع ترین سن بروز تشنج پایدار، زیر 2 سال بود و 45% از کل کودکان، در این رده سنی قرار داشتند. از تعداد 134 کودک، 115 نفر(85%) با اولین حمله تشنج پایدار و 19 نفر(15%)، با عود تشنج پایدار بستری شده بودند. گروه علامتدار حاد(acute symptomatic) با 37 بیمار(7/27%)، شایع ترین اتیولوژی و گروه آنسفالوپاتی پیشرونده با 10 نفر(7/7%)، کمترین عامل زمینه ای برای بروز تشنج پایدار را تشکیل می دادند. 42 کودک(3/31%) دچار تشنج پایدار مقاوم(refractory status epilepticus) بودند. 3/40%(134/54) از کل کودکان مبتلا به تشنج پایدار، از نظر عصبی قبل از حمله تشنــج غیر طبیعــی بوده اند، که ایــن نشانگــر ارتباط معنی داری(01/0p<) بین معاینه عصبی غیرطبیعی قبل از حمله و وقوع تشنــج پایدارمی باشــد. همچنیــن ارتباط معنی داری(001/0p<) بین بالا رفتــن سن کودک و بروز تشنــج پایدار در زمینه معاینه عصبی غیر طبیعی وجود داشت. 25 نفر(6/18%) از 134 بیمار مبتــلا به تشنج، فوت نمودند. 12 نفر(50 % ) از این عده به گروه علامتدار حاد(acute symptomatic)، 10 نفر(4/38%) به گروه علامتدار مزمن (remote symptomatic)، 2 نفر(6/7%) به گروه ایدیوپاتیک و تنها یک نفر(8/3%) به گروه تب و تشنج پایدار تعلق داشتند. نتیجه گیری: کودکان زیر 2 سال بیش ترین تعداد را در بین رده های سنی مورد مطالعه داشتند. نوع علامتدار حاد ومزمن شایع ترین اتیولوژی تشنج پایدار را درکودکان مورد مطالعه تشکیل می دادند. در کودکانی که دچار آبنورمالیته قبلی سیستم عصبی بودند، احتمال وقوع تشنج پایدار بیش تر بود و بیش ترین تعداد مرگ و میر مربوط به گروه علامتدار حاد بود.